Ik ben er niet trots op dat ik hier over schrijf. Maar ik moet het toch even kwijt. Mijn man zegt dat ik gewoon moet genieten van de leuke avond en mij niet zo druk moet maken. Ok, ik begin nu met wat mij dwars zit. \
Ik krijg altijd zo’n onbestemd gevoel als ik etentjes heb die een tafelgenoot betaalt met zakelijke betaalmiddelen. Je hebt een heel leuk etentje en dan eindigt het gewoon.. minder leuk.
Als je met vakgenoten een etentje hebt gaat het sowieso over werk. Je wisselt tips en ervaringen uit en vraagt wat iedereen zoal bezig houdt. Zodat je elkaar later ook eens kan helpen of mensen kunt doorverwijzen naar iemand. Een leuk netwerketentje. Maar dan komt het afrekenen.
Een zzp’er betaalt de rekening en neemt het bonnetje dan mee naar huis. Hij kan het bedrag vervolgens aftrekken van de belasting. Vraag is dan: gaat hij mij vragen om mijn deel van het eten te betalen of niet?
En waarom pakt deze zzp’er de bon en de andere zzp’er in het gezelschap niet? Is de ongeschreven regel dat de handigste zzp’er er met de bon vandoor gaat?
Gelukkig, 1 keer zei een zzp-vakgenoot die afrekende en het bonnetje meenam, dat ik niet hoefde te betalen. Omdat ze het bij de belastingdienst opvoert als zakelijk etentje. Kijk aan zo’n etentje houd je tenminste een goed gevoel over.
Het is de truc om je winst zo laag mogelijk te houden. Zodat je zo min mogelijk belasting hoeft te betalen. En je kunt erfbelasting voorkomen door je geld tijdens je leven uit te geven.
Allemaal leuk en aardig, maar soms zorgt dit dus voor een naar gevoel bij het afrekenen van een etentje. Ik ben het kwijt en I rest my case..